Australische Beach boys

Als een echte motor muis rijd ik op mijn schakelbrommetje over de Balinese snelweg. Met mijn roze helmpje en mijn zonnebril op ben ik ‘Born to be Wild’ op weg naar de Party place to be in Bali: Kuta. Op weg naar de blonde, blauw oogige, surfende Australiers en de vissenkommen met felgekleurde drankjes. Met mijn brommetje reis ik het hele land door ik het weekend naar de mooiste plekjes van Bali. In Kuta is het inmiddels hoogseizoen en er is geen hotel meer te krijgen, zeker niet voor meerdere mensen. In kuta heb je Starbucks, McDonalds en heel veel winkels. Dit is absoluut niet het echte Bali, maar voor een weekendje vind ik het geweldig. De enige betaalbare hotelkamer die nog over is in Kuta ligt driehoog achter een grote muur, maar we moeten het er maar mee doen. Koud water zijn we toch al gewend. Voor we de party avond beginnen moet er eerst nog even iets cultureels gedaan worden en dus gaan we de zonsondergang bekijken op 1 van de meest toeristische plekken van Bali, de Tanah Lot. Een prachtig mooie tempel langs de kliffen van de zee, alleen maken die bergen Chinesen en Japanners het uitzicht wat minder spectaculair. Net als in Nederland wordt ook hier alles op de foto gezet, inclusief mijn blonde vriendin en haar 2 meter lange vriendje. We waren weer een atractie!
Bij de ingang kunnen we op de foto met een zeker 10 kilo zware phyton, met tanden en wurgstaart. Dat moeten we natuurlijk even doen: Kijk maar even naar de foto’s voor het resultaat:) En zo wordt ik met het weekend bruiner door al die bezoekjes aan het strand. Het zijn de beste dutjes op het strand na een avondje Kuta, waar ik voor de rest maar niet te veel over ga vertellen. Het is door de weeks hard werken, dus we genieten in het weekend extra hard.

Hoe mooi Bali is wordt toch altijd weer extra duidelijk vanaf het water. Hier is de ozonlaag volgens mij nog hartstikke dik, want Bali is 1 grote groene bananenboom. Met zonsopgang ben ik vorige week met een bootje de zee op gegaan om dolfijnen te kijken. Maar wat is Bali dan een prachtig uitgestrekt eiland met nog vele onondekte plekjes. Ik moest er wel half 6 mijn bed voor uit, maar zo 1 keer in het jaar is dat zeker de moeite waard. Met de opkomende zon op de achtergrond en de springende dolfijnen naast je bootje maakt dit toch wel een hele fijne plek om 10 maanden te wonen. Ik zie deze hele trip al seen groot avontuur wat uitkomt. Ik maak elke dag zoveel bijzondere dingen mee dat het straks een hele klus wordt om weer te wennen in Nederland denk ik.
Vorige week waren we door een bekende Indo uitgenodigd om mee te gaan naar een ceremonie in Ubud. Compleet gekleed in traditioneel kostuum ging ik weer mee in mijn apenpakkie naar het Monkey Forest. Overdag is dit een grote toeristische trekpleister, maar na sluitingstijd is dit 1 van de heiligste plekken voor de mensen uit Ubud. Ik voelde me wel erg speciaal dat ik mee mocht naar deze plek. Ik denk dat echt heel Ubud zich had verzameld om deze grote ceremonie mee te maken. Als ik ‘s avonds uit de Yoga terug naar huis rij, moet ik altijd door dit apenbos. Het is natuurlijk een kwestie van tijd voordat er een keer zo’n mormel op me springt en ik met scooter en al die apenheul in rijd. Deze zelfde gedachten zat de hele tijd in mijn achterhoofd toen ik me mengde onder de Indo’s. De tempel in het apenbos is te klein om al die mensen een plekje te geven, dus ik zat samen met zeker 2000 Indo’s op het plein voor de heilige tempel. Totdat de ceremonie werkelijk begint duurt een eeuwigheid en dan wordt snel het verschil tussen Nederlanders en Indo;s duidelijk. Wij zitten elke 10 minuten op ons klokje te kijken en wisselen elke minuut van positie, want op een stenen grond zitten, kunnen wij niet. En de Balinesen zitten samen met bejaarden, kinderen en baby’s rustig te wachten op het sein van de priester. Wanneer de bel gaat, wordt het dan ook doodstil en komt een hele stoet met offers langs. De spiritualiteit is op zo’n moment absoluut voelbaar, zelfs voor de grootste scepticus. Bij elke slag van de bel wordt ere en kort gebedje gedaan met een bloemetje in je hand, die je daarna achter je oor moet stoppen. Dit gaat ruim 15 keer door. Daarna komen de priesters met ingezegend water en rijst voor jou persoonlijk een gebedje doen. Volgens mij moest deze buitenlander even extra ingezegend worden want ik was helemaal nat toen die priester klaar was. En dat dan 2000 keer! We hebben dus wel even op de grond gezeten daar. En dan wordt er echt geen plaspauze ingelast. Daarna wordt er nog een beetje rijst op je hoofd en tiet geplakt, wat je moet laten zitten tot het eraf valt. Al met al een hele bijzondere ervaring.

Voor de mensen die zeggen dat Bali inmiddels op nummer 1 in hun wereldreis lijstje staat: Kom gewoon gezellig even voor December. Het is dan nog steeds heel erg mooi weer!

Kus Kus van Romina