Sjaki-Tari-Us

Na 8 maanden te hebben gewoond, geleefd en vooral gewerkt op Bali, wordt het tijd om jullie eens iets te vertellen over hoe mijn leven er nou echt uit ziet hier in dit verre land. Ik schrijf natuurlijk altijd alleen maar over alle leuke tripjes die ik maak, maar ondertussen moet er ook hard gebouwd worden aan stichting Sjaki-Tari-Us. De meeste lezers weten vast niet eens dat ik hier zo’n 40 tot 50 uur in de week werk als teamleider PR, marketing en finance.

Werken bij Sjaki is niet zomaar een beetje vrijwilligerswerk in het buitenland doen, maar meewerken aan de ontwikkeling van een super snel groeiende stichting voor verstandelijk beperkte kinderen en tieners. Inmiddels kunnen er zo’n 40 kinderen en 8 tieners naar school die anders gewoon thuis hadden gezeten. Door armoede wordt er vaak niet geïnvesteerd in een beperkt kind, maar wordt het geld besteed aan de kinderen die straks zelf geld in het laatje kunnen brengen. Daarnaast is er gewoon nauwelijks kennis over verstandelijke beperkingen, zelfs onder doctoren en leerkrachten. Wij proberen deze muur te doorbreken door de tieners een werk-leer plek te geven in Sjaki’s Warung, de kinderen te laten groeien in hun ontwikkeling en hun ouders te leren hoe je je eigen kind kunt stimuleren. We leren de lokale bevolking dat deze kinderen ‘er mogen zijn, zoals ze zijn’ en als een volwaardig mens kunnen deelnemen in de maatschappij. Gister heb ik nog de lekkerste Nasi Campur van Ubud gegeten in ons restaurantje. Dan mag het eitje misschien een beetje te hard gekookt zijn en het mes niet rechts naast je bord liggen, maar je wordt wel bediend met de allergrootste glimlach en is er met heel veel plezier voor je gekookt. De tieners voelen zich eindelijk begrepen, kunnen leren wat ze leuk vinden, zitten niet meer de hele dag thuis en krijgen er zelfs een klein salaris voor.

En daarom ben ik al 8 maanden heel erg blij dat ik bij Sjaki-Tari-Us werk. In Bali kunnen al je ideeën uitgevoerd worden, omdat veel nog nooit is gedaan. Met mijn collega’s ben ik eigenlijk altijd op zoek naar nieuwe ideeën en projecten om de grote doelstellingen te verwezenlijken. Ik heb dus mijn eigen werk kunnen maken al die tijd en dat maakt het zo gaaf. Mijn werk is dan misschien niet direct met de kinderen, maar wel altijd met een visie vanuit de kinderen. De afgelopen maanden heb ik me bezig gehouden met administratieve dingen, zoals contracten opstellen, maar ook nieuwe leerkrachten aannemen, het opzetten van een professionele boekhouding en vooral heel erg veel promotie. Naamsbekendheid, fondsenwerven, contacten leggen en het bepalen van het gezicht van de stichting (letterlijk het gezicht van het gebouw, waar ook de Warung is, en figuurlijk hoe mensen de stichting zien). Daarnaast meegeholpen aan het opzetten van Sjaki’s Warung en Sjaki’s Shop, heb een adoptieplan geschreven, microkredieten verleend, nieuwsbrieven gemaakt en meegewerkt aan professionalisering van het beleid van Sjaki Bali.

Het hogere doel van de stichting is om binnen 5 jaar alle taken over te dragen aan de Balinezen. Daarom leidt ik nu ook een Balinees meisje op om mijn taken over te nemen qua financiën en kantoorwerkzaamheden. Binnen 5 jaar moet de stichting dus ook financieel onafhankelijk en zelfstandig draaien. Er moet dus een geldstroom van binnen Bali worden opgezet. Toen is het idee ontstaan van Sjaki’s Shop. We verkopen producten die gemaakt zijn door de tieners en door de ouders van de kinderen. De batik Sarongs, kussenslopen, sjaals en tassen met tekeningen van de tieners erop, zijn een grote hit en daar verdienen we een aardig zakcentje mee. Daarnaast is Sjaki’s Warung niet alleen een werk-leer plek voor tieners, maar ook een mooie manier om mensen binnen te krijgen, naamsbekendheid op te bouwen en ook nog wat geld te verdienen. Nou verdienen deze projecten nog lang niet genoeg geld om alle salarissen en andere kosten te betalen, dus moet er altijd gewerkt worden aan meer projecten of uitbreiding van die er al zijn. Zo blijft mijn werk hier altijd dynamisch. Ik kan al mijn creativiteit en ambities kwijt.

De afgelopen tijd heb ik gewerkt aan workshops die vanaf april 2010 gegeven zullen gaan worden in ons grote gebouw in Ubud. Kleine groepen toeristen kunnen, samen met de tieners, mee gaan doen aan workshops Traditionele Balinese dans, Koken, Kunst, Djembee en kinderworkshops (crea). En natuurlijk kunnen de reizigers ook komen eten in Sjaki’s Warung. Nu zijn we dit voorstel aan het versturen naar een aantal grote tour operators in Nederland en in Bali. Inmiddels worden we al door 1 reisorganisatie opgenomen in hun groepsreis programma. Vaste inkomsten dus voor de stichting en een nieuwe dagbesteding voor de tieners. Zo wordt er een balans gevonden tussen leren en commercie. De elektriciteitsrekening en de salarissen moeten toch ook weer betaald worden volgende maand. De stichting is inmiddels veel meer dan alleen maar een klasje.

Dat alles maakt het voor mij nu echt de leukste baan die ik me kan voorstellen op het moment. Ik leer elke dag en kan al mijn ambities kwijt. Ik voel me een echte Sjaki. Ik zou ook het liefst in april bij de eerste workshops zijn, maar nu is het voor mij bijna tijd om weer terug te gaan naar school en mijn vriendjes en vriendinnetjes in Nederland.
Maar na inmiddels 8 maanden werken voor Sjaki en als je ook nog eens je collega’s als vrienden ’s avonds ook weer ziet, bestaat mijn leven voor een heel groot deel uit Sjaki-Tari-Us. En dat wilde ik toch even met jullie delen.

Kus kus Romina