Leaving on a Jetplane

Heb je je weleens bedacht wat een mooie en liefdevolle plek de aankomsthal van Schiphol eigenlijk is? De mensen die daar staan te wachten hebben vaak de mooiste verhalen over verre familieleden die naar Nederland komen of van mensen die lang op reis zijn geweest. En nu sta ik binnen een week aan de andere kant van de schuifdeuren op mijn koffer te wachten. Ik weet nog wel van eerdere reizen dat die koffer altijd te lang duurt. Die kofferband zal de afsluiting zijn van mijn lange reis en avontuur hier op Bali. Ik kan bijna niet geloven dat ik echt weer terug ga naar mijn oude leventje in Nederland en dit mooie werk en dit fijne land voorlopig niet meer terug zie. Terug naar de Nederlandse stress, drukte, zeurende mensen en regen. Leg maar alvast een setje thermo ondergoed voor me klaar (45 graden verschil is wel erg veel he)!

Ik weet nog wel hoe zenuwachtig en gestrest, door de laatste schooldingen, ik vertrok naar Schiphol ruim negen maanden geleden. Wat was ik blij dat ik eindelijk rustig in mijn eentje achter de douane zat met mijn zelfgesmeerde boterham met kaas. Een nieuw leven, een nieuwe periode ging beginnen. Sinds dat moment heb ik alleen nog maar genoten en echt geleefd.
Als ik nu zo terug kijk op alles kan ik alleen maar zeggen dat ik intens gelukkig ben geweest, zowel in mijn fijne werk als met de collega’s/vrienden en het mooie weer.
Ik ben heel blij dat ik zo’n lange tijd bij Sjaki mocht werken. Ik heb gigantisch veel geleerd en kunnen doen om deze stichting de goede weg in te helpen.

De eerste drie maanden was ik compleet in extase over Bali en Sjaki dat ik al snel mijn ticket had verlengd naar 9 maanden. In die 9 maanden heb ik keihard gewerkt, maar ook veel leuke reisjes gemaakt naar Jakarta, Flores, Komodoo, The Gili Islands, Singapore en Kuala Lumpur. Ik heb heel veel aan yoga gedaan, veel van de cultuur en de plaatselijke rijstwijn meegekregen. Ik heb gefeest en op het strand gelegen (ja, ik ben lekker bruin), maar ook fulltime gewerkt in een snikheet kantoor. Ik heb honderden mensen ontmoet van over de hele wereld en een hoop hele lieve nieuwe vrienden gemaakt. Ik heb me trouwens ook verbaasd over de grote hoeveelheid mensen die echt oprecht geinteresseerd zijn in onze stichting en het oprecht een geweldig mooi project vinden. Mooi is dat.

Wat er straks allemaal in Nederland weer gaat komen dat zie ik dan wel weer. Plannen en ver vooruit kijken zijn inmiddels een ver-van-mijn-bed-show. Ik heb geleerd om tijd voor mezelf te nemen, te genieten van de palmboom in mijn achtertuin en meer te leven in het moment.
Alle gemakken van Nederland heb je in Bali niet. De mensen hier wassen zich gewoon nog elke dag in de rivier. Leven in Bali gaat echt ‘Palan Palan’ (easy going). Wanneer het regent of de stroom uit valt (en dat doet het vaak), dan valt de Balinees automatisch in slaap. De loodgieter die je vandaag besteld, komt gerust volgende week een keer langs als je hele keuken al een week blank staat. Maar hier ga je dan gewoon buiten de deur eten. Vooral niet te moeilijk doen.

Ik heb trek in een broodje fillet American en een kroketje. Ik heb zin om al mijn vrienden weer te zien en mijn familie. Ik heb zin om te gaan beginnen met werken bij Flora Holland en om weer eens te schaatsen. Houden jullie de kou nog eventjes vast voor me? Niet dat ik straks in dat druilerige Hollandse weer aan kom he? Ik heb zin in het oud en nieuw feest met een Heineken biertje en een lekker glas champange. Kom maar op met de Hollandse mannen en stampot met spekjes (alles graag wel met een grote lepel sambal).

En daarom zal ik straks ook weer heel blij zijn om bij die kofferband te staan.
Een hele dikke laatste digitale kus en tot over een week. De foto’s zijn een kleine selectie van 9 maanden Azie


Ps. Ik kom maandag 28 december om 6:30 aan op Schiphol