Sport BH´s en kamelenscheten

We zitten diep in de Thar woestijn, vlak bij de grens met Pakistan. Met een jeep worden we naar dit dorre, droge landschap gebracht. Er groeit hier echt helemaal niks. Op een enkel bosje en heel veel watermeloenen na dan. Helaas voor de hongerige Nomaden die hier leven, het zijn zoutwater meloenen. Niet te eten. We zijn op kameel safari. Drie dagen op de rug van dit enorme beest en drie dagen dezelfde onderbroek aan. Water is hier schaars en douchen is er zelden bij; dat is ook wel te zien aan de verwilderde bewoners. Twee nachten slapen onder de sterrenhemel . Slapen onder de Melkweg, met alleen de grote en kleine beer ons gezelschap te houden.

De woestijn was immens, zo puur, zo stil, zo’n ander leven dan de drukke steden die we tot nu toe hebben bezocht. Dit was echt helemaal bijkomen. Nou ja, na drie dagen hobbelen op mijn kameel was de lol er toch wel een beetje vanaf. Het Nijlpaardenverblijf in Blijdorp is niks vergeleken met zo’n kamelenscheet. En je houdt geen kont meer over. Een goeie massage nu zou geen kwaad kunnen, maar helaas worden die regionen hier niet behandeld. Al hoewel onze kamelenman volgens mij maar al te graag een kijkje zou nemen. Deze mannetjes zien natuurlijk nooit een tiet, hebben geen internet voor de filmpjes en zien al helemaal nooit een blanke vrouw. Vraagt die aap van die kamelen of we ook melk geven! Of hij vannacht mijn nippels even kan komen bezichtigen! En ik met mijn goeie gedrag maar denken dat hij vroeg of we Nepal wilde bezichtigen. Het hele nomadenvolk liep uit om te zien hoe Wendy en ik op ons hobbelpaard door de woestijn galoppeerde. Hadden we nou toch maar een sport BH aangetrokken.
En Wendy’s kameel was aan de schijterij. Wendy had drie dagen lang groene benen en liet een gifgroen spoor achter waar Hans en Grietje nog wat van konden leren. Mochten we verdwalen, dan zijn we zo weer thuis.

Midden in de woestijn komt er een vrouw aangelopen met drie kinderen aan haar hand en een grote mand op haar hoofd. De mand is volgeladen met melk en water. Wanneer ze de mand van haar hoofd haalt om naast ons te komen zitten, zien we dat er een baby in de mand ligt. Ingewikkeld in roze doeken en met een versierd gezicht, ligt het baby’tje van 1,5 maand oud rustig te slapen. Zonder schaamte wordt daar midden in die droge woestijn de borst gegeven. Hier worden er geen prakjes gewogen en flesjes op temperatuur gebracht. Gewoon puur natuur en op gevoel.
Na de safari zit het er nog niet op voor ons. We moeten 14 uur in een public bus richting het zuiden. De bus is afgeladen met Indianen. Mensen liggen letterlijk opgestapeld in het gangpad. Op zulke momenten lachen wij er maar om, want anders overleef je India niet.
Bij het verlaten van het hotel zijn we nog amper de kamer uit of het schoonmaakpersoneel grist de Viva en de Flair uit de prullenbak, om daarna in een achteraf kamertje te verdwijnen. Dat wordt vast een gezellig avondje met de ‘Any Body’. Moet moeders morgen alweer de lakens verschonen.

Zondag vliegen we naar het strand van Goa. Eindelijk die bikini onder uit die tas halen. Het schijnt dat daar toeristenbussen met Indianen naar toe gaan om een dagje blanke vrouwen op het strand te spotten. Zal wat worden daar:) Voor de rest vermaken we ons prima. We leven als god in Frankrijk en doen eigenlijk de hele dag vrij weinig.

Dikke kus uit India