Say hello 2 the queen

Ken je dat, dat je naar de top van een waterval of een uitzichtpunt klimt, en dat er boven een bus met chinezen op je staat te wachten. Nou deze keer dus mooi niet. In India laten ze je nog gewoon als een holbewoner door de bossen klimmen, over piepkleine paadjes met een afgrond naast je waar je spontaan bang van wordt. Dus halverwege had ik toch wel heel graag weer mee terug naar beneden willen rijden met die bus vol chinezen. Daar had ik, met mijn bezweten hoofd, best wel voor met ze op de foto gewild. Maar eenmaal boven was het wel het mooiste uitzicht wat je voor kan stellen. En een waterval waar je in kan zwemmen, met van die visjes die aan je tenen knagen. Heerlijk. Maar dan moet je dus ook weer naar beneden. En weer met de public bus terug naar je dorp. En der is dan natuurlijk geen Indiaan die snapt welk dorp jij moet hebben.
Als je dan thuis komt, is het hier in Rishikesh tijd voor 'Say hello 2 the queen'. Het meest grote, bizarre, heerlijke ijsje wat je ooit hebt gezien. Gebakken banaan, koekjes, heeel veel ijs en overgoten met nutella. Wat wil een mens op reis nou nog meer. Vandaar dat ik dus al 2 weken in dit zelfde dorpje zit. Overmeesterd door The Queen.

Gister werd Lord Rama veroverd en gedood. Deze eeuwenoude god moest bruut verslagen worden met de grootste en hardste vuurwerkbommen die je ooit hebt gehoord. Der werd hier vuurwerk afgestoken waar Scheveningen nog wat van kon leren. Hier is natuurlijk niks illigaal en alles mag. Dus met een grote groep kleine kinderen om de vuurwerkdozen heen, werd de hele boel de lucht in geblazen. Nou die vent komt niet meer terug denk. En dan te bedenken dat Nederland zich druk maakt om de ozonlaag en CO2 uitstoot. Wat wij in Nederland proberen te verhelpen, wordt hier dubbel en dwars goedgemaakt. Ze hadden op het strand voor mijn hotel een enorme papier mache pop gemaakt van Rama (zie foto before). Die pop was tot de nok toe gevuld met vuurwerk en benzine. En tijdens de climax van al het vuurwerk staken ze Lora Rama in de fik. Ik geloof dat alle kinderen rondom geen wenkbrauwen meer hebben, want het hele strand stond in de fik (zie foto after). En dan mogen wij in nederland niet eens een paar kerstbomen verbranden met oud en nieuw. Nou ik heb mijn portie al wel weer gehad tot oud en nieuw.

Na 14 dagen elke dag twee uur intensieve yoga kan ik inmiddels aardig mijn benen in mijn nek leggen. Op de foto zie je de hoofdstand, waarbij je alleen steunt op je onderarmen. Morgen vertrek ik uit dit heerlijke plaatstje op weg naar de Taj Mahal om dit wereldwonder te zien. Voorlopig heeft Rishikesh mijn hart gestolen. Hier kom ik zeker nog een keer terug.

Lieve kus uit India, Romina