Taj Mahal

Bloednerveus sta ik voor de poort van de Taj Mahal, één van de zeven wereldwonderen, het mausoleum van de koning, maharaja van India en mijn kinderdroom. De houten poort is meters hoog, zo geplukt uit duizend en één nacht. Uit een klein deurtje komt een bewaker tevoorschijn, prachtig aangekleed in een traditioneel kostuum met een enorme rode tulband op. Ja mevrouwtje, op vrijdag is de Taj Mahal gesloten. Dat neem je toch niet meneer, zelfs Madurodam is zeven dagen in de week open! Daar sta je dan, als een echte toerist, bepakt met rugzak en mijn fototoestel in de aanslag. Maar ja, was ook wel te verwachten in dit apenland. Daar hoort bij dat we ons zeker niet druk maken hier. De volgende dag is de Taj afgeladen met bussen vol Russen, Chinezen en rijke Indianen. Maar alle clichés waard. Deze massief marmeren tombe is overweldigend, de details zijn prachtig. Om uren naar te staren vanuit het park. Maar ook hier wordt het na tientallen foto verzoekjes van Indianen tijd om te gaan.

Om hier te komen, moest ik eerst zes uur met de trein. De plaatselijke reisagent heeft Romina natuurlijk weer een 3e klas kaartje verkocht. In de trein zit een vent naast me op het houten bankje met een enorm dubbelloops jachtgeweer, die hij netjes tussen ons in zet. Voor me zitten drie Indiase vrouwen zes uur lang naar me te staren en Hindi tegen me te lullen. De yoga komt ineens goed van pas bij het gehurkt plassen boven het gat in de trein. WC papier niet nodig, je wordt zo droog geföhnd. Op een gegeven moment staat de hele coupe vol met mannen en kinderen die allemaal stiekem een foto nemen. Dat is nog eens aapjes kijken.

Om bij te komen eerst maar eens een yoga lesje. Het lokaaltje is piepklein. Op de muur zitten allerlei tegeltjes van Hindu goden. Ik probeer me enigszins te concentreren, maar precies voor mij staat een tegeltje van een Apengod, met een bord spinazie in zijn hand. Als ik me voorover buig en tussen mijn benen door kijk zie ik een enorme behaarde Israëliër met een veel te strak en te klein broekje aan. Ik kijk recht in zijn al even behaarde bilspleet. Dat was het ook wel weer voor de ontspanning.

En dan is het ook nog eens een goede tip om nooit je hotelkamer sleutel te verliezen. Heb ik in de tussentijd natuurlijk alweer een sloebertas gekocht hier, inclusief klein gaatje. Sta ik, al ver na sluitingstijd van het hotel, in de receptie te vragen naar een reserve sleutel. In gebrekkig Engels zegt die etter achter de balie dat dat nog wel lastig kan worden. Ja ventje, ik ben hem echt kwijt. Na lang wachten komt hij terug met een enorme bak met reservesleutels van alle mogelijke sloten in de wijde omgeving. Daar zit Romina dan weer, midden in de nacht met ruim 500 identieke sleutels op de grond voor mijn deur. Ga maar proberen mevrouwtje. Nou zit het toch nog weleens mee, ik had hem binnen 50 sleutels:)

India is prachtig. Alle kleuren, geuren en het eten is overweldigend. We shoppen ons suf aan souvenirtjes, Aladin broeken en de prachtigste sieraden. Dit land laat je al je zorgen vergeten. Maar dit land laat je ook een enorm verschil tussen arm en rijk zien. Van dikke kinderen bij de McDonalds tot complete gezinnen die op straat slapen. Vrouwen zijn er hier alleen om de kinderen te verzorgen en de mannen te prezieren. Nou zullen de mannelijke lezers zeggen dat ze het punt hiervan niet echt inzien. De andere kant is dat jullie 3 uur moeten wachten bij de entree van de Taj en de vrouwen zo door mogen lopen. Hier wordt maar weer eens bevestigd dat de vrouwen in alle culturen leuker zijn dan de mannen.

Ik kijk mijn ogen uit. Er is zoveel te zien, te voelen en te ruiken. Dagen vliegen voorbij. De wereld is zo mooi, zoveel bijzondere plekken. Gelukkig nog even te gaan.

Lieve kus uit India