Commonwealth games

Oh mijn * !! Laat ik anders op vakantie gaan naar New Delhi! Alleen, met een rugtas, naar dit onbekende land. En daar sta je dan, midden in een Middeleeuws Alladin tafereel, zonder een vent naast je. Dan ben je als meisje een welkome gast voor de oh zo gewillige Indiaase mannen.

Delhi is bizar, groot en chaotisch. Delhi is waanzinnig en niet te bevatten. Ik was dan ook behoorlijk van mijn stuk gebracht toen ik dag 1 aankwam in de drukste en meest aftandse straat van Delhi. Elke vrouw, met of zonder uitstulpsels, wordt hier belaagd, nagekeken en lasting gevallen. Ze willen de hele dag met je op de foto.

Maar als je even van de schrik bent bijgekomen kun je door het vieze, grauwe Delhi heen kijken. Dan is Delhi ineens best groen en moet ook hier iedereen een boterham verdienen. Delhi heeft twee monumenten die op de wereld erfgoed lijst staan. En daar doet de Taj Mahal naar mijn idee niet voor onder.

Delhi bestaat voor 80% uit man. Dat is dus minder prettig voor de gemiddelde vrouw, maar je hoeft ook minder lang overal in de rij te staan. Overal wordt je gefoulleerd en moet je je tas laten zien. En dan ben je als vrouw zo aan de beurt. Er zijn zelfs coupes in treinen en metro's waar alleen vrouwen in mogen. En dat is heerlijk rustig, want geen Indiaase vrouw die je aan durft te spreken.
Indiaase vrouwen zijn prachtig. Het is totaal geen preuts volk. Elke vrouw is hier nog gekleed in traditionele kleding. Waar de Nederlandse vrouwen zich al in zwart gaan kleden als maatje 42 nadert, zo draagt de Indiaase vrouw een naveltruitje met een mooi geknoopte sarong eroverheen. Een vetrolletje hier of daar is bij iedereen te zien. En hier hebben de meisjes zelfs al maatje 44. MIsschien moet ik toch een beetje opletten met de curries :)

Deze week zijn de Olympische spelen voor koloniale landen begonnen (of zoiets). De Commonwealth games. In het vliegtuig zat ik al naast een paar, in trainigspak gehulde, potten die duidelijk op weg waren naar een handbal toernooi. Voor Delhi betekend dat dat de hele stad is opgeruimd. Langs de drukke straten is geen snoeppapiertje langs de weg te vinden. Terwijl het normaal gesproken overal stinkt en goor is en het vuilnis tien hoog is opgestapeld. Langs de monumentale gebouwen is alles brand schoon, want daar komen een hoop bezoekers. Maar als je even buiten de paden kijkt, dan ligt het vuil gewoon achter het muurtje. IK moet er wel om lachen, maar de gemiddelde Indiaan had wel een andere bestemming voor het geld geweten. Over een maand is alles weer terug bij af.

Morgen ga ik met de trein opweg naar Rishikesh, DE yoga hoofdstad van de wereld, zoals ook door de Beatles naar wordt gerefereerd. Ben benieuwd waar ik nou weer terecht kom. Het stikt daar van de Ashrams, dus het zal er wel stikken van de vrouwen op middelbare leeftijd die op zoek zijn naar zichzelf. Ik zou zeggen, zoek een lekkere vent. Maar goed, ik hou ook van yoga dus misschien dat ik tegen die tijd ook in die categorie zal vallen. Op naar de macrobitische kruidenpapjes en veganistische etentjes. Lekker een weekje op mijn hoofd staan. Ik zal wel een fototje meesturen.

Voor nu ben ik blij dat ik Delhi weer uit ga. Ben er nog niet helemaal zeker van of stoere romina wel geschikt is voor een vakantie alleen. Gelukkig gaat de zon elke dag weer wat meer schijnen (ook letterlijk). En ik kan mijn aladin broeken weer aan zonder dat mensen Yasmine tegen me gaan zeggen.

Dikke kus en veel liefs uit Delhi!